Depresja

Cechy powyższe są najistotniejsze w rozpoznaniu, co nie znaczy, że jedyne. Wymienię tu najczęściej zauważane i wymieniane przez chorych w gabinecie – są to:

• nastrój smutku, żalu, obojętności – bez istotnego powodu. Apatia
• poczucie zmęczenia, utraty energii (nic mi się nie chce), męczliwości (nie mogę ukończyć zaczętej czynności)
• izolowanie się od otoczenia, porzucenie zwykłych kontaktów, niechęć do rozmowy
• brak zainteresowania tym, co zawsze pociągało, a także ważnymi obowiązkami
• drażliwość, wpadanie w gniew, płaczliwość, frustracja – ciągłe niezadowolenie
• objawy z ciała: bóle głowy, wzrost lub brak apetytu i wzrost lub spadek wagi, spadek libido
• zaburzenia snu. W depresji dominują wybudzenia bez ponownego szybkiego zaśnięcia czasem kilkakrotnie w nocy a także wybudzenia nad ranem często godzinę lub dwie przed zwykle nastawianym budzeniem bez możliwości zaśnięcia. Zaburzenia snu przyspieszają rozwój depresji
• w sferze myślenia: poczucie winy – przypominanie sobie dawnych błędów, złych wyborów życiowych, poczucie małej wartości, bezwartościowości własnego życia, brak nadziei, myśli samobójcze. Przypominanie sobie trudnych doświadczeń życiowych, cierpienia, doznanych krzywd.
• pogorszenie funkcji poznawczych – niezdolność do skupienia uwagi, wytrwania przy czynnościach wymagających wysiłku intelektualnego. W dłużej trwającej, nieleczonej depresji dochodzi do tzw. otępienia depresyjnego czyli pogorszenia pamięci świeżej- przypominania sobie niedawnych rozmów, faktów z życia.